چاره ساز

سکندر ز دیگر طرف چاره ساز که چون پای دارد دران ترکتاز

ای خالق چاره ساز و ای بنده نواز جز درگه تو بر که نهم روی نیاز

شبی چاره جستم از آن چاره ساز زدم بر به دامانش دست نیاز

ز عشق نیست مرا چاره یی جز این اهلی که ترک چاره کنم رو بچاره ساز کنم

بدو گفت من چاره سازم ترا به خورشید سر برفرازم ترا

چه غم خورد دل بیچاره ام ز درد و بلا اگر عنایت تو چاره ساز خواهد بود

اگر سام نیرم بدین جا رسد همه چاره سازیم از نیک و بد

چه ذوقست و چه شوقست و چه لذت چه حیرت این چه عشق چاره سازست

کجا به حال مرا چاره ساز می آرد؟ ز خویش هرکه مرا برده، باز می آرد

ز علم چاره سازی بی گدازی بسی خوشتر نگاه پاک بازی