چارده

از نور مه چارده ماند به رخت رنگ وز برگ ‌گل تازه خلد بر قدمت خار

کردی اینسان خدمتش بیگاه و گه تا شدش سال جوانی چارده

جمعش شد و چارده چو اسم جامع بحریست که خشک و تر از آن نیست برون

هم برابر دان بشر زی چارده معصوم را زانکه در عصمت خلل در کار یحیی افکنند

چارده چیز است جسم و جان پاک آدمی هشت از سفل است و شش از عالم بالا بود

بوالهوسی بر سر راهی رسید جلوه کنان چارده ماهی بدید

گرفته حسن تو ای ماه چارده چو کمال عجب نباشد اگر در محاق می‌آید

فرّخا ماهی کزان چون شد دو هفته تابناک روز فیروزی چو ماه چارده رخسار کرد

چارده ماهی بسال چارده آمد خرم و سرسبز همچو سرو به بستان

از ماه شب چاردهم خوبتری وز سیزده مه ماه مبارک رخ تست