پیوند

دل درو بسته بود و آن دلبند هم درو بسته دل زهی پیوند

چو پیوند تن، جان به زخمی گسیخت سراسیمه در زخم دیگر گریخت

شرم او کارساز خویشاوند گرچه بد برد ازو رحم پیوند

از پی پیوند او، از خویشتن باید برید بی بریدن زان که هرگز کس بدو پیوست نیست

کرد ریا قبول این پیوند لیکن او گوهریست بی مانند

سکندر که گیتی خداوند بود به هم صحبتان دیر پیوند بود

بلا را نو کند رسم و طریق فتنه نو سازد چو او اول کرشمه با طریق ناز پیوندد

کریم زاده چو مفلس شود در او پیوند که شاخ گل چو تهی گشت بارور گردد

کرده ام با هر سر موی تو پیوندی جدا در کفم سررشته عمر دراز است این همه

خاطرش خالی ز چون و چندها فارغ از آلایش پیوندها