پیشوا

صدیق به صدق پیشوا بود فاروق ز فرق هم جدا بود

غیر رسوائی نباشد عمر و بکر و زید را حاصلی از همسری با پیشوای این چنین

آفتابی و پرتو اند همه پیشوایی تو، پیرو اند همه

اگر توبه کنی بی شک بیامرزد تو را ایزد به خاصه پیشوا چون مصطفی و مرتضی باشد

زطبع من صفت گوی پیشواز طلب که کار اوست درین باب در چکانیدن

که چون پیشوای بلند اختران سکندر جهاندار صاحب قران

هر مسافری را زادی باید در آن سفر که پیش دارد و مسافر راه حقیقت را زاد تقوی است: «وَ تَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَیْرَ الزَّادِ التَّقْوی‌». اگر کسی را از تقوی نشان توان داد آن درویشان صحابه اند، بزرگان دین و پیشوایان شریعت و حقیقت که در طلب جمال دین از اوطان خویش هجرت کردند، غریب وار جان و دل خویش از اندوه دین و درد اسلام بگداخته و نهاد ایشان از تیمار مسلمانی بیمار و نحیف گشته و بر دوستی خدا و رسول (ص) تن سبیل و جان فدا کرده، نیکو گفت آن جوانمرد که گفت:

شیئی لله دارم از خورشید روی او چو ماه وقت انعام است کوهی زانکه شاهم پیشواست

گفت کای پیشوای دیو و پری چون هنر خوب و چون خرد هنری

دامن محبت را گر کنی ز خون رنگین می‌توان تو را گفتن پیشوای آزادی