پیش بند

چنان دو دست ببوسید مانی از تبویق که پیش بند تو ابلیس بند سست کند

که من تا در زمانه زنده باشم به پیش بندگانت بنده باشم

چو بارانی و پیش بند و جقه دگر چکمه سرفراز از یقه

پذیرفتم اندر شما سر به سر که من پیش بندم بدین کین کمر

سروری گر سرو قامت پیش بنده اش خم نکرد پیچد اندر گرد اندامش اجل همچون فشاغ

شهریار هند پیش چاکر تو چاکرست پادشاه روم پیش بندهٔ تو بنده باد

بخت شود پیش بندگان تو بنده چرخ شود پیش چاکران تو چاکر

از پوشیم بتاب و ببندم ز پیش بند تا آن ز بقچه که و این از میان کیست

لقمان فرزند خویشتن را از در پند گفت: چهار هزار سال چهار هزار پیغمبر را چاکری کردم. هشت چیز از گفتار و کردار ایشان فرا گرفتم، بنیوش و کاربند باش تا پیش بنده و خداوند ارجمند مانی:

نِباجی گفت که چیزی آرزو کرد مرا، بخواب دیدم که کسی گوید برطریق انکار نیکو بود که آزاد مرد، خویشتن را در پیش بندگان ذلیل بود و آنچه خواهد از خداوند خویش بیابد.