پیرهن چاک

خلعت ز پرستاری مرهم نستاند آن دل که سر از پیرهن چاک برآرد

که شست و کفن کرد در خاک کرد که در ماتمش پیرهن چاک کرد؟

چرا کرده ست غنچه پیرهن چاک به خواری سبزه چون افتاده بر خاک

اسیر غنچه خندان لعلت صد قفس بلبل گریبان پیرهن چاک گل طرف کلاهت من

ملک می‌کرد چون گل پیرهن چاک سخن در زیر لب می‌گفت حاشاک

گلی شد از من غمدیده در خاک که گل در ماتمش زد پیرهن چاک

چو زنگی شب پیرهن چاک زد سپیداج بر صفحه خاک زد

هر گل که شگفته دید بر خاک کرد از غم دوست پیرهن چاک

پیرهن چاک کرده در بدنش همچو تاری ز جیب پیرهنش

از مهر چو صبح پیرهن چاک زده آنگه علم مهر بر افلاک زده