پی سپر

بخرام تا به زیر قدم پی سپر شویم خاکیم در رهت، قدمی خاک تر شویم

پی سپر جاه تو، هفت زمین عذار عاشق درگاه تو هشت جنان را جنان

برای آز و برای نیاز هر روزی بسان مرد رسن تاب باز پی سپرم

خاکش از مدبری بدان رتبت کش صبا نیز پی سپر نکند

بادا عدوی شه سپر تیر حادثات چندانکه ناچخش سر او پی سپر کند

عالمی شد چو سحر پی سپر بیخودی من دامن ناز که دارد شکن آرایی رنگم

ز گرد کاروان گیرم سراغ محمل لیلی چو مجنونم به گرد کاروان‌ها پی سپر کردی

کسی ستم‌زدهٔ حکم سرنوشت مباد چو صفحه پی سپر خامه شد سیاه شود

با دل آفتاب وش خانه نشین چو سایه ام تا فلک کمان کشم کرد چو سایه پی سپر

پی سپرم به راه او باور اگر نمی کنی جسته ز نعل تو سنش شعله آه من نگر