پژول

گر من ز دست بازی هر غم پژولمی زیرک نبودمی و خردمند گولمی

خیالی در تو آویزد، بیفتی ترا وهمی پژولاند، پژولی

گر روانم را پژولانند زود صد در محنت بریشان بر گشود

ای باد صبحدم خبری ده ز یار من کز هجر او شدست پژولیده کار من

صبحدمان مست برآمد ز کوی زلف پژولیده و ناشسته روی

به دیوان شاهنشه بی همال ز بیداد ظالم پژولیده حال

زان زلف پژولیده و ناخفته دو چشمت چون چشم تو و زلف تو بیخواب و قراریم

جهان گر آب گیرد من بشولم از آن معنی که نرسد بر پژولم

نه روی ملک خراشیده هیچ ناخن ظلم نه زلف عدل پژولیده هیچ دست ستم

زن کنیزک را پژولیده بدید درهم و آشفته و دنگ و مرید