پهلودار

من نازک دل از زخم زبان بسیار می رنجم ز خنجر بیشتر، از حرف پهلودار می رنجم

زلف پهلو کرد خالی از رخت روزگار حرف پهلودارشد

زلف از بی رویی خط دست ازان رخسار داشت هیچ شمشیری بتر از حرف پهلودار نیست

حرف پهلودار اگر از خط چنین سر می‌زند رفته‌رفته کار را با زلف یکرو می‌کند

عقده ها دارم به دل از حرف پهلودار خلق تا چو بند جامه اش یک روز در پهلو شدم

تا سخن را نکنی راست، میاور به زبان که بود تیغ کج آن حرف که پهلودارست