پنبه درگوش

خلد چون خار، گل درپرده چشم گران چون سنگ باشد پنبه درگوش

درین بزم از نوا سنجان چو مینا پنبه درگوشم چو خر مطرب شود بنشین و عرعر را تماشا کن

شور این دریا فسون اضطراب ما نشد از صفای دل چوگوهر پنبه درگوشیم ما

خوشم ‌کز شور این دربا ندارم‌ گرد تشویشی دل افسرده مانند صدف شد پنبه درگوشم

حدیث عشق سر کن ‌گر علاج غفلتم خواهی که این افسانه آتش دارد و من پنبه درگوشم

هنوز آسمان پنبه درگوش دارد ز افغانِ افغان به غوغای جامت

ز عبرت دم پیری‌ کراست بهره ‌که خلق چو جام باده مهتاب پنبه درگوشند

زکف‌، گرداب‌، دارد پنبه درگوش که غافل از خروش موج دریاست

چشم‌بند غفلت هستی تماشاکردنی‌ست دهرشور محشرست وپنبه درگوشیم ما