پشیمان

هر که در مجلسم دمی بنشست شد یقینم که او پشیمان شد

و گفت: خدای تعالی در غیب بر من بازگشاد که همه خلق را از گناه عفو کنم مگر کسی را که دعوی دوستی من کرده باشد من نیز روی بدو بازکردم و گفتم اگر از آن جانب عفو پدید نیست ازین جانب هم پشیمانی پدید نیست بکوش تا بکوشیم که بر آنچه گفته‌ایم پشیمان نیستیم.

به کاری نیازد که فرجام اوی پشیمانی و تندی آرد بروی

زین سبب روز و شب پریشان بود هر چه می کرد ازان پشیمان بود

ازپس هفتاد سال ای پیر تدبیر تو چیست جز به تقصیر گذشته دل پشیمان داشتن

چو من به بزم تو از آمدن پشیمانم برای خاطر دشمن عتاب حاجت نیست

ز من عذری بخواهی، ای رقیب، آن ناپشیمان را که چون من مرده بودم شرمسار از در درون آید

همانگاه من زان پشیمان شدم دلم خسته بد سوی درمان شدم

صفات نفس تو ازان عقل می کند تکرار که از حجاب ترا رو دهد پشیمانی

میان ما و تو سودا بهم رسید ولی درین معامله ترسم شود پشیمان زلف