پشمین

صوفی ز هوای او پشمینه شکافیده عالم ز بلای او دستار کشان کرده

تشریف کرامت اگر از لطف الهی است پشمینه مارا چه کم از اطلس شاهی است

ناخوشی‌ها دیده‌ام از زاهدِ پشمینه‌پوش من غلامِ مطربم کابریشمِ خوش می‌زند

بسکه بر خرقه پشمین بودم داغ شراب در دلم آتش ازین خرقه پشمینه گرفت

منش با خرقهٔ پشمین کجا اندر کمند آرم زره مویی که مژگانش رهِ خنجرگزاران زد

گر به بید اندر چمن چون زاهدی پشمینه پوش طیلسان خز بروی از بهر خواب انداخته

آتشکده کوشک قینفر مربوط به دوره ساسانیان است و در شهرستان ملکشاهی، روستای گنبد پیر محمد و کوه پشمین واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۷ اسفند ۱۳۸۷ با شمارهٔ ثبت ۲۶۴۶۸ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.

خون اگر در جگر نافه آهو شد مشک مشک خون می شود از خرقه پشمینه ما

ازان به خرقه پشمین چو نافه ساخته است که خون خویش کند مشک ناب درویشی

بی تکلف گذشت و خوش بنشست کرد بیرون ز زیر پشمین دست

گرنه با زلف رساند سلسله پشمینه پوش تار و پود خرقه اش باشد همه زنارها