پشت ماهی

از پشت ماهی و ز نشیب ثری به علم بر روی ماه و اوج ثریا علم کشید

به چینی نمود آنک شاهی کراست ز خورشید تا پشت ماهی کراست

برافشاند از رخ سیمین زر ساو جهان چون پشت ماهی کرد از کاو

ماه سیری ماهی‌اندامی که کردی هر زمان پشت ماهی را نعال نو به ماه نونگار

از آن مر پشت ماهی را پشیزه وز این دردیده کیوان شرار است

درم بر درم کیسهٔ کوه و شخ گره بسته چون پشت ماهی ز یخ

بنعل باد پای از پشت ماهی فشاند گرد بر پیشانی ماه

ز موج آب حیوانش سیاهی بود نقش بر آبش پشت ماهی

زآه خسته رسیدی به برج ماهی تف‌ زخون کشته رسیدی به پشت ماهی‌نم

گهی بود بر پشت ماهیش جای گهی سود بر تارک ماه پای