پشت دادن

معنی کلمه پشت دادن در لغت نامه دهخدا

پشت دادن. [ پ ُ دَ ] ( مص مرکب ) یا پشت بدادن ؛ اتکاء. تکیه کردن. استناد کردن. || روگردانیدن. روی برگردانیدن. روگردان شدن. ( برهان قاطع ). اکساء؛ پشت دادن. کصم کصوماً؛ پشت دادن و برگردیدن بجائی که آمده بود. ادبار؛ پشت دادن و سپس رفتن. دَبر؛ پشت دادن و سپس رفتن. ( منتهی الارب ). || گریختن. فرار. رو به فرار نهادن. منهزم شدن.روی تافتن : و امیر بوری و امیر طاهر پشت بدادند و پیادگان را بدست ایشان بگذاشتند. ( تاریخ سیستان ص 374 ). یکی از پادشاهان پیشین در رعایت مملکت سستی کردی و لشکر بسختی داشتی لاجرم دشمنی صعب روی نمود همه پشت بدادند. ( گلستان ). یارش از کشتی بدرآمد که پشتی کند همچنین درشتی دید و پشت بداد. ( گلستان ).
دید عدو روی شه و پشت داد
پشه توقف نکند پیش باد.عماد. || زائل گشتن :
خوابم ز خیال روی تو پشت بداد.
- پشت دادن ِ کاغذ ؛ رنگ مرکب بر یک روی از روی دیگر پدید شدن. مرکب از یک روی کاغذ بدیگر روی نفوذ کردن. بیرون دادن کاغذ بد، رنگ مرکب را از پشت صفحه. سیاهی و مرکب را بجانب دیگر نشر دادن و آن عیبی است در کاغذ: این کاغذ پشت میدهد.
|| آماده شدن مادینه پذیرفتن نرینه را.
- پشت دادن ( اسب و ستور ) ؛ حاضر و رام بودن برای سواری. رامی و آرامی نمودن اسب گاه ِ سوار شدن سوار را : اسب یکه شناس آن است که جز بصاحب یا رائض خود پشت ندهد. شموس ؛ اسب که پشت ندهد. ( مهذب الاسماء ).
|| بپایان رسیدن. تدهور؛ به آخر رسیدن شب و پشت دادن.سفرت الحرب ؛ پشت دادن حرب. ( منتهی الارب ).
- پس پشت دادن ؛ گریختن : چون طوسیان تنگ دررسند من پذیره خواهم شد و یکزمان دست آویزی بکرده پس پشت داده وبهزیمت برگشته... ( تاریخ بیهقی ص 435 ).

معنی کلمه پشت دادن در فرهنگ معین

( ~. دَ ) (مص . ل ) ۱ - به چیزی تکیه دادن . ۲ - روگردانیدن ، پشت به میدان جنگ کردن .

معنی کلمه پشت دادن در فرهنگ فارسی

( مصدر ) ۱- تکیه کردن استناد کردن اتکائ . ۲- رو گردانیدن رو گردان شدن. ۳- گریختن فرار کردن روی تافتن منهزم شدن . ۴- ادبار . ۵- زایل گشتن . ۶- آماده شدن مادینه پذیرفتن نرینه را. ۷- بپایان رسیدن . یا پشت دادن اسب و ستور . حاضر و رام بودن برای سواری .

معنی کلمه پشت دادن در ویکی واژه

ل)
به چیزی تکیه دادن.
روگردانیدن، پشت به میدان جنگ کردن.

جملاتی از کاربرد کلمه پشت دادن

همه پشت دادند و بگریختند بدان اژدها کس نیاویختند
بدگوی مردم به دوستی نگیرد که با وی همان معاملت کند که با دیگران کرد. تا دفع دشمنان به مال و مدارا می‌شود، جان در خطر ننهد که به هزیمت پشت دادن به از آنکه با شمشیر مشت زدن. اندازۀ کارها نگاه دارد و دست سخاوت گشاده دارد. سر جمله پندها آن است که آنچه دست دهد بدهد.
پشت دادند به دیوار صدف چون گوهر قطره هایی که به دریا ز سحاب افتادند
۹۰. تا دفع مضرّت دشمن به نعمت می‌توان کرد، خصومت روا نباشد که خون از مال شریف‌تر است، و عرب گوید السّیف آخرالحیل یعنی مصاف وقتی روا باشد که تدبیر دیگر نماند. به هزیمت پشت دادن به که با شمشیر مشت زدن.
سوی کینه خواهی چو راهی ندید بجز پشت دادن پناهی ندید