معنی کلمه پسوریازیس در دانشنامه عمومی
پنج نوع اصلی پسوریازیس، پلاکی، خالدار، معکوس، پوسچولار و اریترودرمیک می باشد. شایع ترین آن پسوریازیس پلاک مانند است که با ناحیه هایی قرمزرنگ با پوششی نقره ای و سفید از سلول های مردهٔ پوست مشخص می شود. پسوریازیس در هر نقطه ای از بدن مانند زانو، آرنج، پوست سر و کف دست و پا می تواند مشاهده شود و با سایر شرایط جسمی جدی مانند دیابت، بیماری های قلبی و افسردگی در ارتباط است. حدود ۳۰ درصد از افراد مبتلا به پسوریازیس به آرتریت پسوریاتیک مبتلا می شوند.
باور بر این است که پسوریازیس مرتبط با دستگاه ایمنی بدن و یک بیماری ژنتیکی است و محرک های آن استرس، صدمه به پوست، برخی داروها و عفونت می باشد. پسوریازیس اغلب در سنین جوانی شروع می شود، اما می تواند در هر سنی از دوران نوزادی تا سنین کهولت شروع شود. زنان و مردان تقریباً به یک نسبت به این بیماری مبتلا می شوند.
این بیماری درمان قطعی ندارد، اما داروهای بسیاری وجود دارند که با استفاده از آنها، پسوریازیس کنترل می شود. انواع روش های کنترل پسوریازیس عبارتند از: درمان های موضعی، نور درمانی، داروهای سیستمیک، بیولوژیک و طب مکمل و جایگزین. پسوریازیس اگر چه آزار دهنده است ولی در صورت درمان مناسب و رعایت دستورهای پزشکی، می توان با آن کنار آمد و بیماری را کنترل کرد. حدود ۲٪ و بیش از ۱۲۵ میلیون نفر در سراسر جهان پسوریازیس دارند و ۲۹ اکتبر ( ۷ آبان ) روز جهانی پسوریازیس می باشد.
پسوریازیس یک بیماری مرتبط با دستگاه ایمنی بدن است. در طی این بیماری دستگاه ایمنی با ارسال سیگنال های معیوب موجب تسریع رشد سلول های پوست می شود. در واقع در حالت عادی سلول های پوست به طور دائم از لایه های زیرین به طرف سطح حرکت کرده، در آنجا هسته های خود را از دست داده و به صورت پوسته های مرده از بدن دفع می شوند. این روند به طور معمول حدود یک ماه به طول می انجامد، اما در جریان پسوریازیس، چرخهٔ حیات سلول های پوست بر اثر همان اشکالات دستگاه ایمنی، سرعت یافته، در نتیجه چندین لایه سلول مرده در سطح پوست تجمع پیدا می کنند که همان پوسته های پسوریازیس را تشکیل می دهند.
