پریشیده

خیری به مرغزار پراکنده زر ناب سنبل به جویبار پریشیده مشک چین

با طره شوریده با زلف پریشیده با لعل لب میگون با جام شراب آمد

برون آمداز خیمه و از دو زلف بنفشه پریشیده بر نسترن

می نه بینی که شد از شرم رخش آب چو اشک این گهرها که پریشیده بدامان من است

تو زنهار از پرده بیرون میا پریشیده مو چهره پر خون میا

دریده گریبان ز تیمار شوی خراشیده روی و پریشیده موی

با زلف پریشیده چه اندیشه کنی باز کش گاه سرافکنده کنی گه بفرازی

چنانکه زلف پریشیده تو بر رخسار میان شک و یقین امتیاز برخیزد

آشفته و ژولیده سرگشته و شوریده پیچان و پریشیده بر یکدگر افتاده است

پریشیده گسیویش از انقلاب ز گلبرگ رخساره اش رفته آب