پرسی

ره دراز بریدم ز ماه پرسیدم سفر نصیب ، نصیب تو منزلی است که نیست

پرسیدند او را که زهد چیست گفت بچشم نقص اندر دنیا نگریستن و بر گذشتن از وی بعزیز کردن نفس خویش و ظریفی.

در چمن از طرز رفتارش چه می‌پرسی ز من کز خرامش پای در زنجیر باشد آب را!

عاقبت پرسید او از میهمان هر کجا بودی مدار از من نهان

عدم سرمایه‌ایم از دستگاه ما چه می‌پرسی شرار از نقد هستی یک نگاه واپسین دارد

شنیدم که روزی منوچهر شاه بپرسید از مهتری نیکخواه

مگو چرا مژه گشتم من و تو مردم چشم ازین حدیث، کس آگه نشد بپرسیدن

و محمد بن المنکدر از بزرگان بوده است و دکان دار بوده. جام ها داشت، بعضی بها به پنج دینار و بعضی به ده دینار، شاگرد وی در غیبت وی جامه ای به ده دینار به اعرابی فروخت. چون بازآمد بدانست. در طلب اعرابی همه روز بگردید، وی را بازیافت. گفت آن جامه پنج دینار بهتر از نه ارزد. گفت شاید که من رضا دادم. محمد بن المنکدر گفت آری، ولیکن چیزی که به خود نپسندم هیچ کس را نپسندم. یا بیع فسخ کن یا جامه ای نیکوتر بستان یا پنج دینار از من بگیر. اعرابی پنج دینار بازستد. پس از کسی پرسید که این مرد کیست؟ گفت محمد بن المنکدر. وگفت سبحان الله که این مرد است که هرگه که در بادیه باران نیاید ما به استقسا رویم و نام وی بریم، در ساعت باران آید.

از کوشش بی‌حاصل عشاق مپرسید مرکز به بغل چون خط پرگار دوانم

نس در ۱۹ سالگی بیست و یکمین صعود از کوه‌های نروژ را انجام داده بود. در دهه ۱۹۶۰، او عمدتاً بر روی حرفه خود تمرکز کرد. در دهه ۱۹۷۰ به کوهنوردی بازگشت. او در سال ۱۹۸۵ اولین سفر نروژی به قله اورست را رهبری کرد. همچنین کریس بونینگتون، کوهنورد بریتانیایی نیز در آن شرکت داشت. هنگامی که در طی یک مصاحبه تلویزیونی در اواخر دهه ۱۹۹۰ در مورد خطرات کوهنوردی پرسیده شد، نس پاسخ داد: "اگر خطرات را دوست نداشتم، ترجیح می‌دادم تنیس یا گلف بازی کنم."

دل خود چون گذارد کس به دست چشم سرگردان؟ گر ازمن راست می‌پرسی، به صد چندین سزا بودم