پرستنده

به یاد آور طوفان‌هایی را که سقوط هر یک از پرستنده‌هایت بر تو فرو کوفت

ز بت رخ بتابم ایا نامور پرستنده گردم ابر دادگر

جز این نیز کاین خود پرستنده بود دل از تاج وز تخت برکنده بود

همانگه پرستنده‌گان را به راه ز ایوان برافگند نزد سپاه

و سبب توبۀ وی آن بود که وی توانگرزاده بود و به تجارة بیرون شد بترکستان اندر حالت جوانی در بت خانۀ شد، خادمی را دید در آن بت خانه سر و موی روی باز کرده بود و جامۀ سرخ پوشیده ارغوانی شقیق خادم را گفت تو را آفریدگاری است زنده و عالم او را پرستنده و تو بتی را میپرستی که از او نه خیر آید و نه شر. گفت اگر چنین است که تو همی گوئی قادر نیست کی تو را روزی دهد بشهر تو تا تو اینجا نبایستی آمد، شقیق را از آن بیداری افتاد و طریق زهد پیش گرفت.

همه یاور و بنده گان توایم به درگه پرستنده گان توایم

بناها کشیدند سر تا به ماه پرستنده گشتند و هم پیشگاه

همی چیز بخشید درویش را پرستنده و مردم خویش را

شد آن خامه چون کش بتی دلپذیر پرستنده دست چابک دبیر

همه غالیه موی و مشکین کمند پرستنده و مادر از بن بکند

پرستنده ي آز و جویای کین به گیتی ز کس نشنود آفرین