پرستش

در پرستش سستم و در کامجویی استوار پادشه را بنده کم خدمت پرخوار هست

در متون تاریخی زردشتیان نیز آمده‌است که چندین خانوار زردشتی نیز در احمدآباد سکونت داشتند و حتی پرستشگاهی «درمهری» نیز در آنجا بنا نموده بودند.

سزای پرستش پرستنده را تولا بدو مرده و زنده را

ثم قال تعالی: وَ اللَّهُ غَنِیٌّ حَلِیمٌ اللَّه بی نیازست و بردبار، بی نیازست در روزی دادن خلق از پرستش خلق، پیش از آن فرا میگذارد از بی نیازکی بی نیاز فرا میگذارد از درویش درشت سخن، گفته‌اند بی نیازست از صدقه بندگان بر بندگان، اگر خواستی خلق را همه توانگری دادی و روزی فراخ، لکن توانگران را توانگری داد تا ایشان را بر شکر دارد، و درویشان را درویشی داد تا ایشان را بر صبر دارد. همانست که گفت وَ اللَّهُ فَضَّلَ بَعْضَکُمْ عَلی‌ بَعْضٍ فِی الرِّزْقِ هر کسی را آنچه سزای وی بود داد، و آنچه دربایست کار وی کرد، روزی یکی کاسته یکی افزوده یکی برتر یکی فروتر، یکی با دشواری و شدت، یکی با آسانی و راحت، دبر الامور بقدرته تدبیرا، و قدر الخلائق بحکمته تقدیرا، و لم یتخذ فی ذلک شریکا و لا وزیرا، سبحانه و تعالی عما یقول الظالمون علوا کبیرا.

هُوَ الْحَیُّ اوست آن زنده همیشه، لا إِلهَ إِلَّا هُوَ که نیست خدایی جز او، فَادْعُوهُ او را خدای خوانید، مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ پاک دارید او را پرستش و کردار، الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ (۶۵) ستایش نیکو بسزا خداوند جهانیان را.

پرستشگاه‌های جینی در احمدآباد، الورا، اجمیر و کوه ابو در غرب هند و معبد سنگی جاینی در کالی‌گامالای در جنوب هند، جزو ذخایر معماری آن سرزمین به‌شمار می‌آیند.

پرستش کنم تاج و تخت ترا همان فر و اورنگ و بخت ترا

عجب نباشد اگر خدمتش ملوک کنند که در پرستش او بر زمین نهند جباه

زمانی پرستش گرفتند دیر از آن پس شهنشاه و گرد دلیر

«دومین آزادی، آزادی پرستش خدا برای هر فرد به روش خودش است، در همه‌جای جهان.»

نخواهم که باشم خدای جهان پرستش کنم آشکار و نهان

شب و روز خاقان پرستش نمای کمربسته پیش سپهبد به پای

طریق پرستش رها می‌کند پرستندگان را جفا می‌کند