پرده شناس

صائب بگو که پرده شناسان روزگار از دل تمام گوش به افسانه تواند

عارفان گوش که بر پرده ساز اندازند در پس پرده شناسند که نامحرم نیست

پیش چشمی که شد از پرده شناسان حجاب شاهدی نیست به از چهره خود مریم را

پرده گشای فلک پرده‌دار پردگی پرده شناسان کار

شکر صریر خامهٔ جان پرورت حزین آیا بود که پرده شناسان ادا کنند؟

در پیش چشم پرده شناسان روزگار اقبال، پرده رخ ادبار بیش نیست

پرده شناسان عشق ز انجمنم رفته اند دل چه سخن سر کند، کیست زبان دان او؟