پرخاشخر

بپیش اندر آورد رستم سپر فرو ماند کافور پرخاشخر

نیامد برو زخم یل کارگر دگر باره آن دیو پرخاشخر

دل کید خون شد از آن پرهنر به دل گفت کاین شیر پرخاشخر

پیاده شد آن مرد پرخاشخر زره دامنش رابزد برکمر

به سوی سکندر نهادند سر بکشتند بسیار پرخاشخر

که پرخاشخر نامور صد هزار بسنده نبودند با یک سوار

درآورد از فره دادگر یکی حمله آورد پرخاشخر

همی تخم افکند پرخاشخر همه آبش از خون و بارش ز سر

بگویش که ما را چه آمد بسر ازین نامور گرد پرخاشخر

چنین گفت بیژن بفرخ پدر که ای نامور گرد پرخاشخر