پرتابگر

فضاپیما اسپیس‌اکس استارشیپ و پرتابگر فوق سنگین (سوپر هوی) (که در مجموع استارشیپ نامیده می‌شود) یک سامانه جابه‌جایی انسان و بار به مدار زمین، ماه، مریخ و فراتر از آن نیز است که توانایی بکارگیری کاملاً دوباره و جابه‌جایی بیش از ۱۰۰ تن را دارد. همچنین قرار است از استارشیپ در برنامهٔ استارلینک نیز استفاده شود، در حالی که در سال‌های ۲۰۱۹ و ۲۰۲۰ پرتابگر فالکون ۹ حداکثر ۶۰ تا ماهوارهٔ استارلینک را به‌طور همزمان به مدار زمین می‌فرستاد، برنامه‌ریزی شرکت اسپیس‌اکس برای ارسال ۴۰۰ ماهواره با هر یک پرتاب است.

این سلاح از یک پرتابگر شامل یک لولهٔ فولادی بدون خان با کالیبر ۴۰ میلی‌متری و طول ۹۵٫۳ م‌م تشکیل می‌شود و مهمات آن یک راکت است که در جلوی آن قرار داده می‌شود به‌طوری‌که سر جنگی راکت بیرون از پرتابگر قرار می‌گیرد. انواع مختلفی از مهمات برای این سلاح ساخته شده که بین ۴۰ تا ۱۰۵ م‌م قطر و ۲ تا ۴٫۵ کیلوگرم وزن دارند. این سلاح در اصل به عنوان یک سلاح ضدتانک برای نیروهای پیاده‌نظام طراحی شده و می‌توان از آن برای مبارزه با هدف‌های زره‌پوش دیگر مانند توپ‌های خودکششی و نفربرهای زرهی و همچنین به عنوان یک سلاح ضد نفر و ضد سنگر استفاده کرد.

پرتاب فالکون ۹ یک روز پس از انجام شد که یک مدل جدید پرتابگر در حال توسعه، در مجموعه تحقیقاتی شرکت اسپیس‌اکس در تگزاس، منفجر شد.

مشکلاتی که سیستم انتقال قدرت تانک ایجاد کرده بود فرانسوی‌ها را واداشت که در سال ۱۹۷۹ تمام تانک‌های خود را به استاندارد ب۲ بهینه سازی کنند که شامل جعبه دنده نیمه‌اتوماتیک جدید، موتور بهبودیافته و گلوله‌های انرژی جنبشی جدید می‌شد. مدل‌هایی از این تانک نیز به عنوان خودرو بازیابی و تعمیر، توپ ضدهوایی خودکششی، پل‌گذار، پرتابگر موشک اتمی تاکتیکی و پرتابگر موشک زمین‌به‌هوا ساخته شدند.

سیستم پرتاب فضایی یک پرتابگر فوق‌سنگین است که برای پرتاب فضاپیمای اوریون از زمین به مدار فرا ماه استفاده می‌شود.

این موشک به گفته دولت روسیه که برای شکست دادن سیستم‌های ضد موشکی فعلی و بالقوه طراحی شده است، این موشک بین قاره ای برای اولین بار با پرتاب از یک پرتابگر متحرک در پایگاه فضایی پلستسک در شمال غربی روسیه در ساعت ۱۱:۲۰ به وقت گرینویچ، ۲۹ مه ۲۰۰۷ آزمایش شد. و کلاهک‌های آزمایشی آن روی هدف حدود ۵٬۷۵۰ کیلومتر (۳٬۵۷۳ مایل) در محدوده آزمایشی کورا واقع در شرقی‌ترین نقطه شبه جزیره کامچاتکا فرود آمد.

در بهمن ۱۳۹۷ آتش‌سوزی در مرکز تحقیقات فضایی ایران سبب شد تا سه محقق ایرانی کشته شوند. این احتمال مطرح شده است که این اقدام، از تلاش‌های آمریکا برای جلوگیری از پیشرفت در صنعت موشکی ایران صورت گرفته است. علاوه بر آن، منابع از حملات سایبری متعددی علیه مراکز فضایی ایران خبر داده‌اند. در نوامبر ۲۰۲۲ ایران موشک قائم ۱۰۰ را آزمایش کرد. این موشک اولین موشک پرتابگر سه مرحله‌ای ایران است که می‌تواند ماهواره‌ای با وزن ۸۰ کیلوگرم را در مدار ۵۰۰ کیلومتری زمین قرار دهد.

خودروهای پرتاب آریان ۵ از سال ۱۹۹۶ تاکنون ۱۱۱ پرتاب را جمع‌آوری کرده‌اند که ۱۰۶ مورد از آنها موفقیت‌آمیز بوده و ضریب موفقیت ۹۵٫۵ درصدی را به همراه داشته‌است. بین آوریل ۲۰۰۳ و دسامبر ۲۰۱۷، آریان ۸۳٫۵ مأموریت متوالی را بدون شکست انجام داد، اما پرتابگر در ژانویه ۲۰۱۸ دچار شکست نسبی شد.

سانبرن یا خا-۴۱ در ابتدا به دو موشک که از یکدیگر جدا هستند اطلاق شد.گرچه این دو موشک با یکدیگر تفاوت زیادی دارند اما تشخیص دادن آنها از یکدیگر بسیار سخت و دشوار است زیرا دستگاه پرتابگر آنها یکسان است.این سرگیجگی در مورد این دو موشک با تصمیم شوروی مبنا بر دادن مخلوطی از دو موشک مطابق کلاس کشتی، بدتر شد.این کارها به این علت انجام می‌شد تا معلوم نشود که این دو موشک، جدا از یکدیگرند؛ و این حقیقت تا سقوط شوروی آشکار نشد.