پذیرش

صبا بویی ز زلف یارم آورد به بوی دلپذیرش تا بمیرم

تا کرم خویش سفیرش کنم رحمت خود عذر پذیرش کنم

از ابوجعفربن علی الباقر(ع) از پذیرش علی بن حسین زین العابدین(ع) از پدرش و وی از پدرش علی بن ابیطالب(ع) روایت کرد که فرمود: از دینی که بر من بود، شکوه به پیامبر(ص) بردم.

پذیرش‌ها نگر در کار چون ماند ستورم چون سقط شد بار چون ماند

اینک نگارندگی و بزم بهشت آئین سرکاری را به امید پذیرش بندگی شد، باز بر هر در شتافته آن یک را و نیز از این گونه کالا پست یا والا هر چه هست باز جسته، به خواست خدا در جنگ سرکاری نگارش خواهد رفت. تا تن را بازوی رفتن است و زبان را نیروی گفتن، جز راه بندگی نپویم و جز راز پرستندگی نگویم، مصرع: بندگان را تا چه اندیشه خدائی های تو.

باب زشت شخصیتی کارتونی و کانادایی است که در ظاهر با بقیه کانادایی‌ها تفاوتی ندارد و بدنی زاویه دار دارد ولی کانادایی‌ها تصور می‌کنند او به شکل غیرقابل پذیرشی زشت است. خصوصیات اخلاقی این شخصیت بیشتر مثبت است و فردی منطقی و وطن پرست به تصویر کشیده می‌شود.

روزی وی نزد بیماری شد و وی را گفت: من و تو بیماری سه تن هستیم. اگر تو مرا در مقابل آن با پذیرش آنچه گویم یاری کنی، ما دو تن شویم و بیماری تنها ماند و هرگاه دو تن علیه یکی دست بدست هم دهند، بروی پیروز شوند.

نگفت آنچه رغبت پذیرش نبود همان گفت کز وی گزیرش نبود

هم‌زمان، با درخواست بانوان مشتاق به تحصیل علوم دینی، مدرسهٔ علمیّه مکتب الاخلاص را تأسیس کرد و همچنین به جهت پذیرش طلاب سایر شهرستان‌ها، مدرسه علمیّه امام صادق را - که در بخش گویم از توابع شهرستان شیراز واقع می‌باشد - اختصاص داد و با افزایش تقاضای بانوان علاقه‌مند به تحصیل در حوزه، مدرسه علمیّه دیگری با نام بیت‌الزهراء تأسیس کرد.

الله الله! چه دلپذیرست این! در پذیرش که ناگزیرست این

به شیرین نکته های دلپذیرش خرامان برد تا پای سریرش

یوسیبوس همچنین کتابی تحت عنوان «زندگی کنستانتین» و نیز دو اثر کوتاه دیگر در مورد او نوشت. او از طرفداران پرشور امپراتور بود. از نظر یوسیبوس مسیحی شدن کنستانتین و به‌وجود آمدن یک امپراتوری مسیحی، پی‌آمد طبیعیِ تأثیر ایمان مسیحی بود. او از پیوند دادن مسیحیت با امپراتوری تردیدی به‌خود راه نمی‌داد. او عمیقاً به حکومت سلطنتی اعتقاد داشت و مخصوصاً برای کنستانتین به‌عنوان امپراتوری مسیحی ارج و منزلت بسیاری قائل بود و او را نمایندهٔ خدا بر زمین می‌دانست. یوسیبوس را متهم ساخته‌اند که مفهوم شرقیِ سلطنتِ مطلق «الهی» را تأیید کرده‌است. امپراتوران مسیحی بیزانس[ب] در شرق، از پذیرش این تبیین و تعبیر از مقام‌شان خشنود بودند.

کمینه چاکر فرمان پذیر حق دارش به دست خویش که فرمان پذیرش آمدنی