پتاس

برای حداکثر رشد درخت، علف‌های هرز باید به‌طور منظم حذف شوند. این کار ممکن است شامل ترکیبی از وجین دستی در اطراف درختان و استفاده از علف‌کش در امتداد ردیف درختان و اطراف تجهیزات آبیاری باشد. رطوبت کافی خاک و تغذیه درختان، رشد مطلوب را تضمین می‌کند. استفاده مکرر از کود به میزان کم بهترین رشد را برای درختان جوان ایجاد می‌کند. با اینکه معمولاً در باغ‌های جوان از یک کود نیتروژن‌بالا استفاده می‌شود، تعادل کافی از پتاسیم نیز ضروری است. کارآزمایی‌ها نرخ رشد قابل‌توجهی را از کاربردهای بسیار مکرر با دوز پایین از طریق سیستم کوددهی نشان داده‌اند.

اکسید پتاسیم از واکنش اکسیژن و پتاسیم تولید می‌شود. این واکنش حاصل پرواکسید پتاسیم است. عملیات بین پروکسید پتاسیم با پتاسیم منجر به تولید اکسید پتاسیم می‌شود.

همچنین می‌توان از اکسایش بنزیل الکل در حضور محلول پتاسیم پرمنگنات داغ نیز استفاده کرد.در این روش بلافاصله بعد از واکنش باید محلول در حالت داغ فیلتر شود تا منگنز دی‌اکسید تشکیل شده جدا شود و سپس محلول به حال خود رها می‌شود تا بلورهای بنزوئیک اسید تشکیل شود.

اکسید پتاسیم یک قلیایی به شدت خورده‌است که در آب حل می‌شود.

واکنش در شرایط قلیایی و تحت تأثیر یک عامل کاهنده انجام می‌شود. سدیم هیدروکسید، پتاسیم هیدروکسید و آمونیوم هیدروکسید را می‌توان برای قلیایی کردن محلول پرمنگنات استفاده کرد، در حالی که می‌توان از انواع کاهنده‌ها استفاده کرد که قندها رایج‌ترین آن‌ها هستند.

فرانک کلارک، زمین‌شناس سرشناس محاسبه کرده‌است که کمی بیش از ۴۷٪ پوستهٔ زمین از اکسیژن ساخته شده‌است. بیشتر سنگ‌های سازندهٔ پوستهٔ زمین از مواد اکسیدشده ساخته شده‌اند. البته کلر، گوگرد و فلوئور در این مورد استثناء هستند و مقدار آن‌ها در سنگ‌ها معمولاً کمتر از ۱٪ است. اکسیدهای مهم عبارتند از: سیلیس، آلومینا، اکسید آهن، اکسید منیزیم، آهک، پتاس و سودا یا اکسید سدیم. در میان اکسیدهای گفته شده، سیلیس از همه مهم‌تر است. کلارک نتیجه‌گیری کرده‌است که ۹۹٫۲۲٪ از مواد پوستهٔ زمین از ۱۱ اکسید ساخته شده‌اند. این مواد در جدول کناری آمده‌اند.

اربیم در ۱۸۴۱ توسط کارل موساندر کشف شد. موساندر ایتریا را از کانی گادولینیت جدا و به سه بخش تقسیم نمود که نام این بخش‌ها را اربیا، تربیا و ایتریا نهاد. او عنصر جدید را از روی نام روستای ایتربی که کانی از آنجا گرفته شده‌بود، نام‌گذاری کرد. البته موساندر و سایر شیمی‌دانان تا مدت زیادی نتوانستند اربیم خالص را به دست آورند. در ۱۹۳۴، کلم و بومر با کاهش کلرید اربیم بدون آب با بخار پتاسیم، موفق به تولید اربیم خالص شدند.

برای مقابله با خواص ادغام ناپذیری فرمیون می‌توان از تأثیر میدان مغناطیسی بر آن استفاده کرد. میدان مغناطیسی سبب می‌شود فرمیون‌های تنها جفت شوند. قدرت این پیوند را میدان مغناطیسی تعیین می‌کند. جفت اتم‌های پتاسیم برخی خواص فرمیون را حفظ می‌کنند ولی شبیه بوزون‌ها عمل می‌کنند.