چسان با دد و دیو و پتیاره زیست چسان رنجها برد و خون ها گریست
تخواره که در جنگ غمخواره بود یلان سینه را زشت پتیاره بود
وزان زخم آن گرزهای گران چنان پتک پولاد آهنگران
عشق کو تا ز ره کعبه ره دل گیرم چون برهمن به در پتکده منزل گیرم
اولیانوف از کالج سیمبیرسک با درجه ممتاز فارغالتحصیل شد و در سال ۱۸۸۳ وارد دانشگاه سن پترزبورگ گردید و در آنجا درجه تخصصی علوم طبیعی را گرفت و مدال طلای دیگری را برای کار خود در زمینه زیستشناسی کسب کرد.
مرا مادرم نام مرگ تو کرد زمانه مرا پتک ترگ تو کرد
به گردن بر آورده گرز گران به ماننده پتک آهنگران
بروز عدلش میزانهای ظلم سبک به عون رایش پتیاره های دهر سلیم
سر سروران زیر گرز گران چو سندان شد و پتک آهنگران
آهن از آسیب پتک و کوره گردد تیغ تیز زر سرخ از تف نار و بوته گردد خوش عیار
دست او بر دجله و جیحون همی شبخون زند تیغ او بازی همی با پتک و با سندان کند
شناخته شدهترین آثار اولیۀ او عبارتند از: نورثهمپتون گیلدهال، که اولین مأموریت عمومی قابل توجه او بود، و تالار شهر کونگلتون، و همچنین بازسازیها و الحاقات نئو-گوتیک به قلعۀ درومور، لیمرک و قلعۀ اشبی.
مدتی بعد و در تاریخ ۲۷ ژوئیه در تورنتو آغاز شد و تا ۶ سپتامبر ۲۰۱۶ به طول انجامید.
در آغاز سدهٔ بیستم میلادی، این قلعهٔ تختگاه (مرکز حکومت) بیک حصار شاه مردان قل بود. این قلعه در زمینلرزهٔ ۱۶ شهریور ۱۲۸۶ (۸ سپتامبر ۱۹۰۷ میلادی) ویران شد و از آن تنها یک دروازه و دو برج در میان دو کوه برجای ماندهاست. پس از آن زمینلرزه، شاه مردان قل به قلعهٔ دوشنبه کوچید که در آن زمان مرکز یکی از املاکداریهایش بود و از آن پس دوشنبه تختگاه بیک حصار شد.
با به قدرت رسیدن امپراتور الکساندر اول در سال ۱۸۰۱، کورساکوف دوباره به عنوان ژنرال سواره نظام منصوب شد. او از ۱۸۰۶ تا ۱۸۰۹ و همچنین از آوریل تا ژوئن ۱۸۱۲ به عنوان فرماندار لیتوانی در منطقه ویلنا مستقر بود. با نزدیک شدن فرانسویها، مایکل بارکلی دو تولی در ۲۸ ژوئن به او دستور عقبنشینی داد، اما او پس از این عقبنشینی بار دیگر به لیتوانی بازگشت و از ۸ دسامبر ۱۸۱۲ تا ۱۸۳۰ برای سومین بار به عنوان فرماندار کل لیتوانی خدمت کرد. در این مدت او دستور بازسازی عمارت توسکولینای در ویلنیوس را صادر نمود و در آنجا ساکن شد. کورساکوف پس از قیام لهستانیها (۱۸۳۰–۱۸۳۱) به سنت پترزبرگ فراخوانده شد، به عضویت شورای دولتی امپراتوری روسیه درآمد و سرانجام در سال ۱۸۴۰ درگذشت.