پایه ابر

زهی کرم که بدان پایه ابر دریا دل ز درفشان کف تو همی کشد خواری

پایه ابر ز دریاست ازان بالاتر که به هر خشک لبی آب گهر می بخشد

پایه ابر برترست از آنک رد توان کرد سوی او باران