پاک نفس

هر که هست از فقیه و پیر و مرید وز زبان آوران پاک نفس

بر پاک نفس پاک رو پاک زاد کی آب حیات نهی خلاف کرام کرد

نفس بی آلت کند ادراک نفس حس کجا و درک ذات پاک نفس

چون سوزن از لباس تعلق برهنه شو تا با مسیح پاک نفس همسفر شوی

حزین از دامن پاک نفس، صیقل زدی دل را غبار از خاطر ما رفت، گفتار این چنین باید

قوی دست حق پاک نفس رسول(ص) شه دین و فرخنده شوی بتول

خواجه پاک دین پاک نفس روح الله روحه الاقدس

«أَ لَمْ تَرَ کَیْفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا کَلِمَةً طَیِّبَةً کَشَجَرَةٍ طَیِّبَةٍ» سخن پاک و گفت راست که از دهن مؤمن بیرون آید همچون آن درخت پاکست که میوه‌ پاک بیرون دهد، درخت پاک بر تربت نیکو بر آب خوش جز میوه شیرین بیرون ندهد، آنست که گفت: «وَ الْبَلَدُ الطَّیِّبُ یَخْرُجُ نَباتُهُ بِإِذْنِ رَبِّهِ» تربت پاک نفس بنده مؤمنست، درخت پاک درخت معرفتست، آب خوش آب ندامتست، میوه شیرین کلمه توحید است، چنانک درخت بیخ بزمین فرو برد هم چنان معرفت و ایمان در دل مؤمن بیخ فرو برد، چنانک شاخ بر هوا میوه آرد این درخت معرفت توحید بر زبان و عمل در ارکان آرد، هر دو بالا گیرد، اینست که ربّ العزّه گفت: «إِلَیْهِ یَصْعَدُ الْکَلِمُ الطَّیِّبُ وَ الْعَمَلُ الصَّالِحُ یَرْفَعُهُ»، قوام درخت بسه چیز است: بیخی بر زمین فرو برده، اصلی بر جای ایستاده، شاخی بهوا بر شده. و درخت معرفت را این سه چیز بر کمالست: تصدیق بالجنان و عمل بالارکان و قول باللّسان.