پاسبانی

ز چشم بد فتنه دین و دول را کند بخت بیدار او پاسبانی

به پاسبانی یک قطره آب گوهر خویش به هر دو دست نگهدار چون صدف سر خویش

شب روان از شاه عقل و پاسبان آن سو شوند لیک آن جان را از آن سو پاسبانی دیگرست

چون ترا این پاسبانی شد صفت عشق زود آید پدید و معرفت

مخور می دگر این زمان خوش بخواب که ما پاسبانیم و سر پر شتاب

آن یکی را پاسبانی منصب است پاسبان جانشان روز و شب است

پاسبانی جهان گر تو بگویی بکند فتنه بی‌عدل کزین پیش جانسوزی کرد

بزرگان را به قدر کاردانی کار می‌افتد دل بیدار داری مملکت را پاسبانی کن

معشوق، پاسبانی ما عاشقان کند بلبل ز غنچه قفل زند آشیانه را

حسن تو گنج خسروی و تا بود نهان از بهر پاسبانی گیسو چو مار کرد