پازن

بذله ای از لفظ توست حکمت یونان نکته ای از نطق توست نامه پازند

بپاسخ بدو گفت شاه زن است که زین سان شتابنده و پازن است

گویند نخستین سخن از نامه پازند آنست که با مردم بد اصل مپیوند

حرف و صوت ار قضا بگرداند مرحبا زند و حبذا پازند

بر گل نو زندباف مطربی آغاز کرد خواند بالحان خوش نامه پازند و زند

ای خوانده کتاب زند و پازند زین خواندن زند تا کی و چند؟

بگویم کان چه زند است و چه آتش کز او پازند و زند آمد مسما

زو دوسترم هیچ کسی نیست و گرهست آنم که همی گویم پازند قرانست

همه ز جلدی و چستی به دشت چون آهو همه ز تندی و تیزی به کوه چون پازن

این شعر به آیین لبیبی است که فرمود « گویند نخستین سخن از نامهٔ پازند»