پارسی باستان

گاه‌شماری فارسی باستان دارای چهار فصل است و هر فصل به سه ماه تقسیم می‌شود که در مجموع هر سال در این تقویم دارای ۱۲ ماه است، که با استفاده از کتیبهٔ بیستون و ترجمهٔ متن پارسی باستان آن، نام نه ماه از این دوازده ماه به‌دست آمده[پ ۵] و نام سه ماه دیگر نیز در متن ایلامی کتیبه ذکر شده‌است که نگارشی نزدیک به پارسی باستان دارد.

اردشیر دوم (به پارسی باستان: 𐎠𐎼𐎫𐎧𐏁𐏂؛ درگذشته ۳۵۸ پ.م) دهمین شاهنشاه هخامنشی و پسر بزرگ داریوش دوم و پروشات بود که پس از مرگ پدر، در سن سی سالگی به سلطنت رسید و ۴۶ سال حکومت کرد.

بااین‌همه، اطّلاعات اندکی از زندگی و احوال او موجود است. وی به زبان‌های انگلیسی، آلمانی، فرانسوی، یونانی باستان، عربی، ایتالیایی، روسی، عبری، ارمنی، لاتین، پارتی، اوستایی، پارسی میانه و پارسی باستان تسلّط داشت.

یکی دیگر از نشانه‌های اصالت و خالص بودن گویش اردلانی این است که طرز کاربرد شناسه‌ها به‌طور دقیق منطبق با نوع کاربرد شناسه‌ها در پارسی باستان می‌باشد که گاهی شناسه قبل از فعل بکار می‌برند که برای نمونه متن زیر از پارسی باستان می‌باشد.

نام تخت جمشید در زمان ساخت، «پارسَه» پارسی باستان: 𐎱𐎠𐎼𐎿 به معنای «شهر پارسیان» است زیرا به ایالت پارس منسوب بود.