پابند

همچو تن پابند آئین است دل مرده از کین زنده از دین است دل

اکنون که دل پابند توست از زلف زنجیرش منه یعنی منه دام بلا بر مرغ دست آموز خود

نه من امروز پابند تو هستم که من پا بست پیمان الستم

ما رایض نفسیم نه پا بست هوائیم اسبی که هرونست بود، در خور پابند

ای نیست کرده هست را بشنو سلام مست را مستی که هر دو دست را پابند دامت می‌کند

گر خضر بقا چون خطت از آب بقا بافت عشاق حبات از لب خندان نو پابند

گرو بستان نه پایندان و سوگند که پایندان نباشد همچو پابند

وحید افکاری گفته که نگهبانان زندان سپس به آنها «دستبند و پابند» زدند و آنها را به «زیرزمین» و به «انفرادی» منتقل کردند.

از دست خردمندی، دل را به لب آمد جان چندی سر سودائی پابند جنون باید

ای نیست کرده هست را، بشنو سلامِ مست را مستی که هر دو دست را پابندِ دامت می‌کند

عوامت دست میبوسند و تو پابند سالوسی خواصت شیر میخوانند و تو از گربه ترسانی