ویم

زهی مشکل که تو خود سو نداری و من در جستن تو سو به سویم

گفت می جویم خلاص از دست تو چند باشم من نشان شست تو

بیا ساقی دری بگشا به رویم به جام باده بشکن آرزویم

طبیب نبض دل را در اضطراب انداخت کجا روم بکه گویم دگر چه چاره کنم

فرود آی از اسب و بنشین دمی بدان تا بگویم به تو هر غمی

تو این جا حاضر و شرمم نباشد که از حسن بتان گویم زهی رو

وینکه من‌گویم تمام افسانهای عاشتیست تا بدان افسانه نامحرم رود لختی به خواب

نگویم که ایران سرای من است هم‌ این مرز فرخنده‌ جای‌ من است

معنی ایمان بگویم بندگی هم به احمد هم به آل احمداست

این نام از کلمهٔ سومری که برای گیاه «جو» استفاده می‌شود، گرفته شده‌است. در ابتدا دو جشن در آغاز هر یک از دو نیم سال تقویم سومری، یکی به هنگام آغاز کاشت جو در پاییز و دیگری به هنگام آغاز برداشت جو در بهار گرفته می‌شد. در آیین بابلی این جشن به پیروزی مردوک بر تیامات اختصاص یافته‌است.

فضاسازی کامل و با تشریحات دقیق صورت می‌گیرد و ما پیش از آنکه شاهد عمل هر کاراکتری باشیم، ابتدا با گذشته و مشخصات او آشنا می‌شویم. آینده مبهم و فضای مه آلود داستان آنقدر حجیم است که نویسنده نیاری نمی‌بیند تا با افزودن به ابعاد ناشناخته قهرمانانش به آن دامن زند.

شبی سدره از ژاله‌ی ارغوانی به خون صفحه‌ی ارغوانی بشویم