وندیداد

معنی کلمه وندیداد در لغت نامه دهخدا

وندیداد. [ وَ ]( اِخ ) ( آئین ضد دیوان ) از آفرینش جهان و پاکیزگی و طهارت و نگهبانی آب و پرهیز از مردار و کفاره و جز آن بحث میکند و بخشی از اوستای فعلی است. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). نسکی است از نسک های کتاب ژند و پاژند یعنی قسمی است از اقسام آن کتاب. ( آنندراج ) ( برهان ). مرکب از سه جزء: وی به معنی ضد، دئوه به معنی دیو، داته به معنی داد و قانون ، جمعاً یعنی قانون ضد ( علیه ) دیو. وندیداد یکی از پنج بخش اوستای موجود است ولی در مراسم دینی خوانده نمی شود. مندرجات آن مختلف است. هر فصل از آن را فرگرد گویند و مجموعاً شامل 22 فرگرد است. فرگرد اول در آفرینش زمین و کشورها، دوم داستان جم «یمه »، سوم خوشی و ناخوشی جهان... اما غالب مطالب فرگردها تا فرگرد 21 درقوانین مذهبی و احکام دینی است از قبیل سوگند خوردن و پیمان داشتن و عهد شکستن و نظافت و غسل و تطهیر وپاک نگاه داشتن آب و آداب دخمه و اجتناب از لاشه و مردار و توبه و کفاره و درباره مزد پزشک و در موضوع پیشوایان درست و دروغین و آداب ناخن چیدن و بریدن موو شرحی درباره خروس که در بامدادان بانگ زند و مردم را به تسبیح و ستایش یزدان خواند و درباره زن دشتان ( حایض ) و خصائص سگ و عزیز داشتن آن گفت وگو شده است. در فرگرد 22 از آوردن اهریمن 99999 ناخوشی را و در برابر آن آوردن پیک ایزدی 99999 درمان برای آنها سخن رانده شده است. ( حاشیه برهان قاطع چ معین از پورداود، گاتها چ 1 ص 57 و مزدیسنا به قلم معین ص 129 ).

معنی کلمه وندیداد در فرهنگ معین

(وَ ) [ په . ] (اِ. ) قانون ضد دیو، نامِ نوزدهمین نسک از اوستای قدیم که شامل بیست دو بخش یا فرگرد است .

معنی کلمه وندیداد در فرهنگ عمید

یکی از بخش های پنجگانۀ اوستا.

معنی کلمه وندیداد در فرهنگ فارسی

یکی از بخشهای پنجگانه اوستا که مجموعا شامل بیست فرگرد ( فصل ) است .
قسمتی ازکتاب اوستا، یکی ازبخشهای پنجگانه اوستا
از آفرینش جهان و پاکیزگی و طهارت و نگهبانی آب و پرهیز از مردار و کفاره و جزئ آن بحث می کند و بخشی از اوستای فعلی است نسکی است از نسکهای کتاب ژند و پاژند یعنی قسمی است از اقسام آن کتاب .

معنی کلمه وندیداد در فرهنگ اسم ها

اسم: وندیداد (پسر) (اوستایی) (تلفظ: vandidād) (فارسی: ونديداد) (انگلیسی: vandidad)
معنی: قانون ضد ( علیه ) دیو، به معنی قانون ضد ( علیه ) دیو، ( اَعلام ) بخشی از اوستا شامل فصل، که بیشتر درباره ی حلال و حرام در آیین زرتشت است

معنی کلمه وندیداد در دانشنامه آزاد فارسی

وَندیداد
متنی به زبان اوستایی و در زمرۀ متن های اوستای متأخر. وندیداد نوزدهمین نَسْکْ از اوستای دورۀ ساسانی و یگانه نسکی است که به صورت کامل از آن دوره به دست ما رسیده است. زند وندیداد نیز در دست است. این متن یکی از بخش های پنچ گانۀ اوستا و مشتمل بر ۲۲ فرگرد (فصل) است. صورت قدیم تر واژۀ وندیداد، ویدیوداد (اوستایی vidaeuua-data) به معنای «داد جدا از دیو» یا «قانون جدایی و دوری از دیوان» است. مندرجات کتاب مختلف است: فرگرد نخست در آفرینش زمین و کشورها و به طور کلی در باب جغرافیای سرزمین های مزدا آفریده؛ در فرگرد دوم دربارۀ داستان جم (جمشید) و ساختن وَرْ (قلعه) و مسائلی مانند سوگندخوردن و پیمان داشتن و عهد شکستن، نظافت و غسل و تطهیر و پاک نگاه داشتن آب، آداب دخمه، توبه و انابه و کفاره، دوری جستن از لاشه، دستمزد پزشک، آداب ناخن چیدن و بریدن مو و جز آن ها سخن به میان آمده است. تحریف در بخش دستور زبان، تکرارهای ملال آور و طبقه بندی های موشکافانه و فضل فروشی نویسندگان وندیداد، خواندن متن را برای خواننده دشوار و کسل کننده کرده است. تألیف وندیداد و یا دست کم بخشی از آن را به دورۀ پس از هخامنشیان نسبت می دهند. گرچه مطالب آن بسیار کهنه تر از این زمان و حتی کهنه تر از زمان زردشت است. احتمالاً مغان غرب ایران علاقۀ خاصی به ازمیان بردن خرفستران (موجودات زیان بخش) و حفاظت از آفریده های اهوره مزدا دربرابر طوفان داشتند؛ فرگرد سوم در خوشی و ناخوشی زمین و جز آن ها؛ فرگرد نوزدهم دربارۀ زردشت که روح پلید (اهریمن) سعی در اغوای او دارد؛ اما مطالب بقیۀ فرگردها بیشتر در قوانین دینی و احکام مذهبی است. این کتاب در حقیقت رساله ای عملیه در باب قوانین طهارتی، گناهان و جرائم و تاوان آن ها به صورت پرسش و پاسخ (اهوره مزدا به پرسش های زردشت پاسخ می دهد) تدوین شده است. به این ترتیب با گوشه ای از زندگی روزمرۀ مردان و زنانی که این قوانین برای آن ها وضع شده است آشنا می شویم. درواقع وندیداد مرجع اطلاعاتی از واقعیت های زندگی باستانی ایران شرقی و از این نظر مهم ترین کتاب اوستا است. در این کتاب از قوانین و احکام و امور طهارت سخن رفته است.

معنی کلمه وندیداد در ویکی واژه

نوزدهمین نسک اوستا، کتاب آسمانی زرتشتیان. این نسک دارای ۲۲ فرگرد یا فصل است.

جملاتی از کاربرد کلمه وندیداد

آتَرچیترَ یا آذرچهر نام یکی از پهلوانان منسوب به خانوادهٔ گشتاسب است که در وندیداد نام او آمده است.
تألیف وندیداد را معمولاً به دوره پس از هخامنشیان نسبت می‌دهند. اگرچه مطالب آن بسایر کهنه تر از این زمان و حتی کهنه تر از زمان زرتشت است. احتمالاً مغان غرب ایران که علاقه‌مندی خاصی به امور طهارت داشته‌اند، پس از گرویدن به آئین زرتشت، در تدوین این بخش اوستا نقش عمده‌ای داشته‌اند.
هرودوت نام کیمری را به معنی عامیانهٔ آن تودهٔ مردم بدون شاه آورده‌است. این معنی حتّی به نویسندگان بخش وندیداد اوستا رسیده بوده که در آنجا این مردم را تحت نام تئوژیه قوم بدون سرور معرفی نموده‌اند. [نیازمند منبع]