وفیات

گفته‌اند که وی کتاب‌هایی بر ضداسلام، پیامبر اسلام، قرآن و تعلیمات اسلامی نوشته‌است. تعداد تالیفات وی را ۱۱۴ دانسته‌اند. ابن خلکان در کتاب وفیات الاعیان او را عالم مشهور و یکی از فضلای عصر خویش خوانده‌است؛ ولی به الحاد و کفر وی اشاره‌ای نکرده‌است. او سال درگذشت ابن راوندی را ۲۴۵، و به روایتی، ۲۵۰ قمری دانسته‌است؛ اما دیگران وفات او را ۲۹۸ قمری گفته‌اند.

ابراهیم بن عبدالعزیز لوزی (۱۲۱۷–۱۲۸۸م) نویسنده و تاریخ‌نگار اندلسی در سدهٔ هفتم هجری بود که بیشتر در دمشق زیست. او در شام، قاضی مالکی‌ها شد، سپس در دارالحدیث ظاهریه، استاد بزرگ برگزیده شد. به هنگام حج در ینبع درگذشت. اختصار وفیات الأعیان را در سه جزء نگاشت.

ابواسحاق، ابراهیم بن سعید نُعمانی شهرت یافته به حَبّال (۱۰۰۱–۱۰۸۹م) حافظ و محدث مصری در سدهٔ پنجم هجری بود. از راه خریدوفروش کتاب‌ها درآمد داشت و تاجر کتاب بود. وفیات الشیوخ را نگاشت.