وغست

آن دروغست و کژ و بر ساخته سر آن کژ را تو هم نشناخته

غیب وی پوشیده، ازل و ابد خلق نا وغسته خلق برامید موقوف برحکم نه فالحکم للّه رب العالمین و هو احکم الحاکمین و هو اللطیف الخبیر و هو غفار لمن تاب و آمن و عمل صالحاً ثم اهتدی.

ز گلشن می رسی می خورده ای گل گر دروغست این غنیم آن رنگ آل و عارض پرخوی شود ما را

تا سزای او و صد چون او دهم ور دروغست این سزای تو دهم

رقیب از مهربانی‌های آن بت می‌زند لافی دروغست این مگر رسم بتان را من نمی‌دانم؟

گفتم این حرف دروغست و ندارم باور تا شبی زلف و لبش دیدم و کردم اقرار

قدمگاه او بنگرد تا کجاست حکایت دروغست یا هست راست

دروغست یکسر همه گفت اوی نشاید جز از اهرمن جفت اوی

اگرم شاه و بی‌توام چه دروغست ما و من و گرم خاک و با توام چه لطیفست آن منی

و حبل دلیل بلوغست از بهر آنکه حبل بی انزال نبود و انزال نشان بلوغ است. علی ما تقدّم شرحه.