وعظ

از وی مساز ای دل بیمار، روترش تلخ است در مذاق ترا گر دوای وعظ

شیخ دارد نفسی با اثر از وعظ و لیک سخن پیر خرابات کلامی دگر است

روز درس او ملک گردد چو سوسن ده زبان گاه وعظ او فلک نه پایه منبر می‌شود

ز صد یکی چو نخواهد گرفت در تو سخن همان به است که در موعظت کنم ایجاز

چون نهد بر پایه منبر ز بهر وعظ پای آنکه چون کروبیان دارد بعصمت اشتهار

منبر از وعظت مزین میشود مسند از دستت ممکن میشود

جنبش لولاردی برگرفته از نوشته‌های جان ویکلیف، الهی‌دان قرن چهاردهمی، بر تقدم کتاب مقدس تأکید کرد و بر موعظه برای مراسم عشای ربانی پافشاری می‌کرد البته مورد دوم را چیزی جز یادبود ساده نمی‌دانست. اگرچه لولاردها در قرن پانزدهم تحت آزار و اذیت فراوانی قرار گرفتند و در نهایت از نظر تعداد و نفوذ بسیار کاهش یافتند، لولاردی‌ها را می‌توان از جمله مثال‌های جنبش فکری پیشا-پروتستانتیسم در نظر گرفت.

چشمت ز خواب بیخبری وا نمیشود تا چهره حیات نشویی بآب وعظ

بس‌که از غلغله زهد جهان پر غوغاست بانگ نی زمزمه وعظ بود در گوشم

همچو وعظ مرائیان زمان که نرستند از خیال و گمان