وطواط

خطیب شرم ندارد نشسته بر سر چوب زبان به هرزه درایی گشاده چون وطواط

اشرف و وطواط و انوری سه حکیمند کز سخن هر سه شد شکفته بهارم

اگر انصاف بود با سخن دلکش من نظم مسعود هدر گفته وطواط هباست

صاحبا بندهٔ تو قاآنی که کمین چاکرش‌ بود وطواط

پیش عزمت چه خیزد ازگردون نزد شاهین چه آید از وطواط

ز رشک کلکم حسرت همی خورد وطواط ز شرم نطقم خجلت همی برد سحبان

قناعت شد ز ملا سعد تازی به «‌وطواط‌» و به «‌شمس‌قیس‌» رازی

و رشیدالدین وطواط در مدح وی گفته است:

رشید وطواط - رحمه الله تعالی، وی از شعرای ماوراء النهر است در وقت خود استاد شعرا و مقدم و پیشوای آن طبقه بود، و کتاب حدایق السحر در صنایع شعر تصنیف اوست و در مخاطبه بعضی از وزرا می گوید:

خدایگانا شعری ز گفته وطواط که کرده بود ردیفش ز امتحان آتش