وصی

یارب به نبی و وصی و بتول یارب یارب بدو سبط رسول

در بازگشت از بیت رب بر امر حق میرعرب آراست منبر از قتب بر نصب فخر اوصیا

تابتذویر میگشائی دام برتوصید حلال هست حرام

سکندر چو زد از وصیت نفس ز عالم نصیبش همان بود و بس

چو عذر رام شد معقول بر بال وصیت کرد با آن صاحب اقبال

جهان پر است ز آوازه جلالت او ویست در حضر وصیت جاه او سفری

وصیت با تو ای پیر خرابات مغان دارم پس از من خرقه ام را بر در میخانه آویزی

شبی به ناگه خانه بر او فرود آمد چه گفت گفت کجا شد وصیت بسیار

در بحر طبع الفت غوصی کن از سر شوق در مدح شاهت ار هست میل گهر نثاری

به هر نبی که به مظهر درآمد و بگذشت به هر ولی که وصی بوده او به قول خدا