وشینه

امروز چو اندک مرضی هست مرا از باده ی دوشینه معافم دارید

‌دوشینه همی می‌گفت در مجلس ما چنگی وافغانش همی می‌رفت هر لحظه به فرسنگی

دوش بی‌ما صنما ساغر صهبا زده‌ای نوش بادت می دوشینه که بی‌ما زده‌ای

گفتمش در خواب دیدم در بری دوشینه، گفت بختت ار بیدار گردد هم ببیداری شود

ای ترک بگو راست چه کردی و چه خوردی دوشینه که امروز ز خود منفعلی تو

خیال نرگسش پیمانه پیما بود در خوابم هنوز از بادهٔ دوشینه دل کیفیتی دارد

جامی می دوشینه بمن داد و مرا گفت خوش باش زمانی و مکن یاد زمانه

دوشینه خود شنیدم یک نکته از دهانی اما نمی‌توان گفت با هیچ نکته‌دانی

صبح است بیا حی علی گوی هله باز بر باده دوشینه که خیرالعمل استی

دوشینه به کوی دوست از رشکم سوخت نالیدن پای دل به سنگ آمده‌ای