وشم

کو تهی قبا، فتاد خوشم؛ جز ازین ذوق، دل مباد خوشم

گر فروشم غمش بهر دو جهان نزد اهل نظر زیان منست

همی‌چینم همی‌کوشم به دندان با زنخدانش همی‌پیچد غلام از رنج و با او می‌زنم کله

امشب از زمزمه ی پرده سرا بی خبرم ای حریفان برسانید بدوشم بسرای

شهرهای پوپنسته، کوشم، تنتردن و ساکو، ناگانو خواهرخوانده‌های اولن هستند.

آنچنان رفته‌ای از دست ز تاب می دوش که از این کو نتوان برد مگر بر دوشم

گهی با درد می غلطم، گهی با داغ می جوشم به غیر از من که قدر صحبت احباب می داند؟

خاک پایش چو منی را نرسد می‌کوشم که رسد چشم مرا گرد سم یکرانش

اشتری ده ه بار من بکشد ور فروشم به تازیی بخرند

شراب عشق شوری در سرم افکنده‌ای شیرین که چون فرهاد تلخی‌های دوران شد فراموشم

رها کن تا چو خورشیدی قبایی پوشم از آتش در آن آتش چو خورشیدی جهانی را بیارایم

امامزاده شاه صادق مربوط به دوره ساسانی، دوره اسلامی است و در شهرستان دشتستان، بخش مرکزی، دهستان حومه، روستای خوشمکان واقع شده و این اثر در تاریخ ۸ بهمن ۱۳۸۵ با شمارهٔ ثبت ۱۷۱۲۲ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.