وسن

آنروز که توسن فلک زین کردند آرایش مشتری و پروین کردند

چمن چو طلبه عطار گشته سرتاسر ز بوی نرگس و، نسرین و، سنبل و، سوسن

یار ما دوست روی دشمن خوست سرو ما گلعذار سوسن بوست

سوسن بری ز شرم سوسن او روی زرد لالهٔ دشتی ز رشگ لالهٔ او داغدار

ای گروه مؤمنان شادی کنید همچو سرو و سوسن آزادی کنید

لاله‌ها دستک زنان و یاسمین رقصان شده سوسنک مستک شده گوید چه باشد خود سمن

چو پیری زاده از مادر شکوفه زبان بهانده سوسن در شکوفه

کم دیده است مثل تویی چشم روزگار بهر نشاط چون تو به توسن شوی سوار

خاک پای تو جهان سرکش رام امر تو سپهر توسن

برگ سوسن همه شد صرف زبان آرایی تا شود مدح سگالندهٔ آن فخر ملک