وسمه

چون کشد وسمه کمان دو کمان خانه ابروت گرچه پیوسته کمان بر مه و خورشید کشیدست

ابروی قوس‌قزح از عکس سبزه وسمه‌بند چشم نرگش از سواد برگ سنبل سرمه‌دار

و وسمه باسم الطهارة قاضیا به حق معناه و لم یک ماینا

عمروبن عثمان المکّی گوید هیچکس را ندیدم از متعبّدان که من دیدم بمکّه و جایگاههای دیگر و از آنچه نزدیک ما آمدند، اندر موسمها، اجتهاد او بیشتر و دائم تر بر عبادت از مُزَیِّن رَحِمَهُ اللّهُ و هیچکس را ندیدم بتعظیم او کار خدایرا عَزَّوَجَلَّ و هیچکس ندیدم که آن سختی بر خویشتن نهاد که وی، و بر مردمان آسان فراگرفتی چون وی.

خبر دهند به خوبان که تیغ ابرو را سپس به واسطهٔ وسمه در نیام کنند

چیست آن لعبت که قدش خم بود پیکر نزار وسمه اش گاهی برابر و غازه اش گه بر عذار

بود ز وسمه دو ابروی آن بهشتی رو دوبرگ سبز که خون در دل بهار کند

سرمه ننگست چشم جادو را وسمه عار است طاق ابرو را

آیین حسن جوهر سعی بصیرت است کوران تلاش وسمهٔ ابرو نکرده‌اند

مشاطه چو چشم و طاق ابروی تو دید از هوش برفت و وسمه بر طاق نهاد