وستا

معنی کلمه وستا در لغت نامه دهخدا

وستا. [ وَ ] ( اِ ) ستایش خالق و خلق . ( برهان ) ( آنندراج ) ( انجمن آرا ). ستایش خدا. ( غیاث اللغات ). ستایش و شکر خالق. ( ناظم الاطباء ). || ( اِخ ) به وزن و معنی استاست که تفسیر زند باشد . ( برهان ) ( انجمن آرا ). وستا تفسیرزند است و زند صحف ابراهیم بود. ( صحاح الفرس ) ( لغت نامه اسدی ). و این غلط است. ( مرحوم دهخدا ) ( صحاح الفرس ). و آن کتابی است تصنیف زردشت در احکام آتش پرستی.( آنندراج ) ( برهان ). رجوع به اوستا شود :
چو گلبن از گل آتش نهاد عکس افکند
به شاخ او بر، دراج گشت وستاخوان.اوبهی.|| وستا که یونانیان او را هستبا میگفتند ربةالنوع آتش بوده چنانکه ویرژیلیوس همه جا در آثار خویش نام او را مرادف آتش ذکر کرده. این ربةالنوع را در آتن وروم ستایش میکردند و نوما او را در روم معبدی بنا نهاد که وستالیس ها در آن معبد نگاهدار آتش مقدس بودند. || ( اِ ) آتش. ( ناظم الاطباء ).

معنی کلمه وستا در فرهنگ معین

(وَ ) (اِ. ) اوستا.

معنی کلمه وستا در فرهنگ عمید

۱. = اَوِستا: چو گلبن از گل آتش نهاد و عکس افکند / به شاخ او بر درّاج گشت وستاخوان (خسروانی: شاعران بی دیوان: ۱۱۹ ).
۲. ستایش خداوند.

معنی کلمه وستا در فرهنگ فارسی

یکی از خدایان اساطیری رومیهای قدیم که ربه النوع آتش بود و وی را با هستیا ربه النوع یونانی یکی میدانستند . در معبد وی در رم همیشه آتش روشن بود و دختران باکره وستا آن را پاس میداشتند .
اوستا، کتاب زرتشتیان به معنی ستایش خدواندگویند

معنی کلمه وستا در فرهنگ اسم ها

اسم: وستا (دختر، پسر) (اوستایی، فارسی) (مذهبی و قرآنی) (تلفظ: vostā) (فارسی: وستا) (انگلیسی: vosta)
معنی: اوستا، کتاب مقدس زردشتیان، نام کتاب مقدس زرتشتیان

معنی کلمه وستا در فرهنگستان زبان و ادب

{Vesta} [نجوم] یکی از سیارک های بزرگ منظومۀ شمسی به قطر 501 کیلومتر

معنی کلمه وستا در دانشنامه عمومی

وستا (اسطوره). وستا، در اساطیر روم و در مذهب رومی، الهه باکره اجاق یا آتشدان خانگی، و نیز الهه خانه و خانواده و ارامش بود. حضور وستا نماد و سمبلی از آتش مقدسی بود که در اجاق یا آتشدان خاص او، و همین طور در معبدش افروخته می شد. نزدیک ترین همسان و معادل یونانی او، هستیا است.
وستا ایزدبانوی اجاق یا آتشدان خانگی بود و نامش از جنبه اشتقاق و هم ریشه بودن، معادل هستیا، ایزدبانوی یونانی است. آیین های پرستش این دو الهه نیز به یکدیگر بسیار شبیه بود. البته مقام وستا در جمع خدایان رومی، خیلی بالاتر از مقام هستیا در میان خدایان یونانی بود.
در ایام بسیار کهن روم، ( و شاید تحت تأثیر فرهنگ و دین ایران که در آن آتش، مقدس تلقی می شد و نگاهبانی آتش از وظایف مقدس بود ) ، ضرورت حفظ و نگهداری دائمی آتش، به صورت وظیفه ای مقدس درآمد که در ابتدا پادشاه مسئول اصلی آن بود. این وظیفه بعدها بر عهدهٔ دختران پادشاه گذاشته شد، زیرا مهم تر و بعدها مقدس تر از آن بود که به غلامان سپرده شود. پرستشگاه مدور وستا در ۷۱۵ پیش از میلاد تأسیس شد و کهن ترین و مقدس ترین بارگاه در مرکز شهر رومیان بود که پرستشگاه های اصلی و بناهای عمومی در آن موقع بود و آتشدان جامعهٔ رومی به شمار می رفت.
بنابراین در روزگاران بعد، آتش نه تنها در خانه های رومی همچون عملی دینی و پرستشی، همیشه روشن نگه داشته می شد، بلکه یک آیین رسمی هم وجود داشت که در آن، از یک آتشدان مقدس و شاهانه توسط شش تن دختر جوان از خانواده های ممتاز، به عنوان کاهنه های باوقار، بر پرستش وستا و آتش پرستشگاه او نظارت داشتند. دختران ممتازی که وظیفه مراقبت و نگهبانی از آتشدان مقدس را عهده دار می شدند ( به افتخار وستا ) ، به نام باکره ها یا دوشیزگان وستال شناخته می شدند. هر باکرهٔ پرستشگاه وستا در سن بلوغ برگزیده می شد و تا ۳۰ سال خدمت می کرد. اگر باعث خاموشی آتش می شد، او را سخت مجازات می کردند. آن ها به نگهبان نیاز نداشتند و می توانستند در دادگاه شهادت بدهند، صاحب اموال باشند یا وصیت کنند. آن ها همچنین تا حدی صاحب قدرت سیاسی بودند. یک باکره وستا پس از سی سال می توانست جهیزیهٔ ارزشمندی از دولت بپذیرد، از مقام خود کناره گیرد و ازدواج کند. اما بیشتر آن ها ترجیح می دادند که کاهنه باقی بمانند.
بخش بزرگی از تاریخ روم، به نیایش وستا و نگهداری آتش جاودان او، توسط وستال ها یا کاهنه های وستا اختصاص داشت.

معنی کلمه وستا در دانشنامه آزاد فارسی

وستا (اخترشناسی). وِسْتا (اخترشناسی)(Vesta)
در اخترشناسی، سیارکی که در حد فاصل مدارهای مریخ و مشتری، در فاصلۀ میانگین۲.۳۶ واحد اخترشناسی (تقریباً ۳۵۳میلیون کیلومتر)، بر گرد خورشید مدار می پیماید. قطر آن تقریباً ۳۸۵ کیلومتر است. وِستا سومین سیارک بزرگ، و چهارمین سیارک کشف شده است. در ۱۸۰۷، اخترشناس آلمانی، هاینریش اولبرس، آن را یافت. براساس رصدهای ۱۹۹۹ فضاپیمای دیپ اسپیس، متعلق به سازمان ملی هوافضا (ناسا)، وستا و سیارک ۹۹۶۹ بریل، که از نزدیک زمین می گذرد، از مواد مشابهی ساخته شده اند. دانشمندان براساس اطلاعات به نظریه ای دربارۀ ارتباط وستا و بسیاری از شهاب سنگ هایی دست یافته اند که به دفعات به زمین اصابت کرده اند.
وستا (اسطوره). وِسْتا (اسطوره)(Vesta)
وِسْتا
در اساطیر روم، الهۀ خانه و کاشانه، همتای هستیا در اساطیر یونان. در رُم، آتش مقدس آرامگاه او در فوروم نماد روح جمعی بود و ۶ باکره های وستایی همواره آن را روشن نگه می داشتند. وستا پیوند نزدیک با لارس و پناتس، خدایان خانواده داشت؛ او همچنین الهۀ نانواها و الاغ هایی بود که سنگ های آسیا را می چرخاندند. جشن او، معروف به وستالیا، روز هشتم ژوئن برگزار می شد. بنابر روایات، نوما پومپیلیوس، شاه افسانه ای لاوینیوم، پرستش او را در روم رواج داد. آتش مقدس را آینئاس، پهلوان تروایی، به اتفاق پنات ها از تروا به لاوینیوم آورده بود. براساس باورهای رایج، نوما پرستشگاه اصلی او را در فوروم ساخت.

معنی کلمه وستا در ویکی واژه

اوستا.

جملاتی از کاربرد کلمه وستا

با دوستان یکدل با مطربان چابک با دلبران زیبا با ساقیان دلبر

سرش چو قیر و شب دوستان از او چو بلور تنش چو زرد و رخ ناصحان از او چو بقم

بیا و تازه جان کن دوستان را ز نو شادابیی ده بوستان را

بی‌بهارت نرگس و نسرین دهم بی‌کتاب و اوستا تلقین دهم

نه فراز دوستان با مهر او گردد نشیب نه نشیب دشمنان با کین او گردد فراز

نه تنها خجلت از روی تو ماه آسمان دارد که پا در گل ز رفتار تو سرو بوستان دارد

نه گل شناسم و نه باغ و بوستان بی تو که دیده در نگشاید بر این و آن بی تو

خز به جای ملحم و خرگاه بدل باغ و بوستان آمد

در بوستان حریفان مانند لاله و گل هر یک گرفته جامی بر یاد روی یاری

دعوی دوستی کنند ولیک دوستان تو دشمنان تواند