وزش

دو گل بر آن دو رخ دلفروزش افتاده بسان عارض سیمین‌برانِ گل رخسار

سری از پی اذن بر خاک سود زبونیّ و پستی و پوزش نمود

چه پدر ناوک دلدوزش دلدوزهٔ تن چه پسر تیغ جهان‌سوزش سوزندهٔ جان

شب و روزش چنین به اصل و به فرع پرورش میکند به مایهٔ شرع

ز خورشید جهان آرای رخسار نگه سوزش در آتشخانه ى دل، هر طرف گرم است بازاری

روشنی کار من جز پی محنت مبین راستی قد شمع جز پی سوزش مدان

دنیای دیگر: این قسمت به معرفی بازی‌های ممو می‌پردازد و همچنین راهنما و آموزش بازی‌های نقش آفرینی است.

خارو گل آب از بهارستان وحدت می خورد من ز غفلت در تمیز خوب وزشت افتاده ام

بهانه برگرفتم از میانه نه پوزش دارم اکنون نه بهانه

خداوندا بسوزش تا بداند که آه زار فایز بی اثر نیست

چنان ز اهل حرم بانگ شور غم برخاست که سوزشان به دل چرخ پیر، ریخت شرر