وز

چوچشم از پی دولت زن بود از آن چشم به چشم سوزن بود

اگر نه عشق تو جناب صابرم کردی چرا کشیدمی از عمر وزید بارجفا؟

چو سنگ آسیا روزی ز بی آبی شود ساکن دراین طاحون خاک افشان اگر چرخی مدار تو

ترددی ز پل دوزخم‌گذشت به خاطر یقین به تجربه‌ گفت از سر غضب نگذشتن

تو پیروز کردی مر آن بنده را کشنده توی مرد افگنده را

چو از سنان تو یابد ظفر به‌روز مصاف چو از کمان تو پرّد اجل به ‌وقت کمین

چشم تا کار کند گرد کسادی فرش است در بساط سخن امروز خریدار کجاست؟