وری

دل چو روشن شد چراغ عاریت درکار نیست شمع کافوری است گوهر درشبستان صدف

دوری ظاهر حجاب تشنه دیدار نیست قطره در هر جا که باشد متحد با قلزم است

جدا کرد گاو و خر و گوسفند برون آورید آنچه بد سودمند

ما چنین‌، شه چنان‌، وزیر چنان کشوری موکنان و مویه کنان

شوری فتاد در فلک ای مه چه شَسته‌ای پرنور کن تو خیمه و خرگه چه شَسته‌ای

بی‌ساقی و بی‌شاهد و بی‌مطرب و نی شوریده و مستیم چو مستان خراب

مرو از برم برگ دوریم نیست ز تو احتمال صبوریم نیست

آن سروری که چشمه کوثر فدای اوست فرسود پای حسرتش از جستجوی آب

در خواب جنگ بینی و از آرزوی جنگ وین از مبارزی بود و از دلاوری

گفت دو لوری بچه مرد و زنی کرده در خرگه بصحرا مسکنی