ورمز

دو صد گونه گل بد میان فرزد فروزان چو در شب ز چرخ اورمزد

بیامد بر شاه شیر اورمزد کجا زو گرفتی شهنشاه پزد

چو نرسی و چون اورمزد بزرگ چو آرش که بد نامدار سترگ

ستمدیده گفت ای خداوند مرد ز فرّ تو فرخنده شد اورمزد

دوان اورمزد از میانه برفت به پیش جهاندار چون باد تفت

ز بیداد کوتاه کن دست دزد چنین است فرمودهٔ اورمزد

امروز اورمزدست ای یار میگسار برخیز و تازگی کن و آن جام باده آر

چو این نامه آرند نزد شما که فرخنده باد اورمزد شما

ز ماه سیر شبانروزی و ز کیوان خشم ز مهر طلعت و از اُ‌ورمزد رای رزین

اورمزد ماه شهریور بخدمت پیش تو آمد ای خسرو ؛ مر او را جز بشادی مگذران