ورزی

خدادادست علم عشقبازی به صائب عشق ورزیدن میاموز

نبینی عقل را چون عشق بام و در فرو گیرد همه با او گذارد سر چه ورزیده‌ست و کوشیده

فغان از آن مه نامهربان که استادش نه مهرورزی و نه بنده پروری آموخت

شاها ، فلک از سیاستت می لرزید پیش تو بطبع بندگی می ورزید

باز دانسته‌ای حقیقت عشق زانکه ورزیده‌ای طریقت عشق

عقل ورزی، ز کار سرد شوی عشق ورز، ای پسر، که مرد شوی

عجب ورزی پلنگ و ببر شوی بهل این عجب اگر نه گبر شوی

تا بغایت دل و جان مهر تو میورزیدیم در بروی همه بستیم چو رویت دیدیم

جامه بیگانگی پوشید یار آشنا تا تواند عشق ورزیدن بهر شاه و گدا

ز مهر ورزی پنهان دلم بجان آمد جنون عشق بفریاد من رسید آخر