وردان

تهی دست مردان پرحوصله بیابان نوردان بی قافله

شور عشق از فتنه‌آهنگان قانون دماغ شرم حسن از سایه‌پروردان مژگان ادب

و قول افلاطون‌اندر علم و ارادت خدای آنست که گفت: نگوییم که مر فاعل اول را خواست یا نخواستست، از بهر آنک خواست را او پدید آورداندر نفس، و روا نباشد گفتن که خدای مر خواست را بخواستی دیگر پدید آورد، که اگر چنین باشد مر آن خواست اولی را نیز بخواستی دیگرباید که پدید آورده باشد، آنگاه خواستیها بی نهایت شود، و خواست آخری پدید نیاید، و چو خواست مر نفس راست و نفس معلوم است، روا نباشد که مبدع نفس را ، که خواست مر او راست خواست باشد.

عمرموزون کؤچی بوردان گچیپدی

معانی از صور خوانی نه معنی را صوردانی به باقی بینی از فانی به عقبا بینی از دنیا

فکر زاد راه طلب، رسم ره نوردان نیست بس بود شکسته دلی، با درست پیمانی

رهنوردان طلب بال و پر یکدگرند موج را موج دگر سلسله جنبان گردد

عجب تر آنکه بعد از مرگ مردان زنان بر شیوهٔ همت نوردان

- هیچ چیز، دانش را، چون سپردن آن بکسان در خوردانش حفظ نکند.

با حیاتر گو سخن با نازپروردان خلد با ادب‌تر زن قدم در جنت پروردگار