وحید

همین دم میزنم بی دید تقلید که جانانم یقین در سرّ توحید

قُلْ گوی أَطِیعُوا اللَّهَ فرمان برید خدای را بتوحید، وَ الرَّسُولَ و پیغامبر را بتصدیق. فَإِنْ تَوَلَّوْا پس اگر برگردید، فَإِنَّ اللَّهَ لا یُحِبُّ الْکافِرِینَ (۳۲) خدای دوست ندارد کافران را.

وهم جانت مبر به جز توحید کان دگر کیمیای دلبند است

بی رضا و توکل و تجرید کی توان کرد دعوی توحید

فرو مگذار یک دم دید جانان همیشه باش در توحید جانان

تو شد وز تو اناالحق گفت در دید یکی شد در عیان سرّ توحید

از واژه آتئیسم (بی‌خدایی) برای توصیف عقیده‌های خود، اولین بار در اواخر سده ۱۸ در اروپا استفاده شد و به‌طور خاص برای بی‌اعتقادی به خدای توحیدی ادیان ابراهیمی بود. در سده ۲۰، جهانی‌شدن به گسترش مفهوم این واژه به ناباوری به تمام خدایان کمک کرد؛ هر چند آتئیسم، هنوز در جامعه غربی، به‌طور ساده به مفهوم «بی‌باوری به خدا» است.

اهل راز آنست کآید او وحید خاتم ملک ولایت را بدید

سر توحید از سویدای نهفت سر برآورده بگفت او آنچه گفت

هر دیده که باز شد بتوحید از گونه وصل نور یابست

تن زنم من تو تجلی کن تا جلوه کند سر توحید چو خورشید سما وقت سحر

شیخیه اصول دین را منحصر در چهار اصل توحید، نبوت، امامت و تولی و تبری یا به عبارت دیگر معرفت مجتهد جامع‌الشرایط می‌دانند